"Hysterical actions of Central Bankers and Politicians: At Euro's End"

Wat een dag weer vandaag, zowel op politiek niveau als op de financiële markten. Eigenlijk wilde ik even geen bericht plaatsen op deze blog, maar gezien de ontwikkelingen van vandaag ben ik het haast wel verplicht. De vingers om te typen jeuken.

Vanmorgen was het de heer Olli Rehn (Economische zaken) die doodleuk publiekelijk verkondigde dat we 9 cruciale dagen ingaan voor de euro. Waarom is dat opvallend? Simpel omdat in de afgelopen crisisjaren het de economen waren die spraken over "5 voor 12"-momenten maar dit keer was het dus een politicus die met een doomsdayscenario op de proppen kwam.
En verder kloppen de Europese politici aan bij het IMF voor noodsteun omdat ze zelf hun eigen problemen niet kunnen oplossen. Laten we maar niet over reputatie en aanzien in de wereld gaan hebben.

Vervolgens werd al het negatieve nieuws overschaduwd door een algehele gecoördineerde interventie van Centrale banken (de FED, ECB, Bank of England etc.). In Sesamstraattaal gezegd is besloten dat het gemakkelijker is voor banken om in dollars te handelen en om dollarleningen aan te gaan. Het prijskaartje dat aan de dollar hing is als het ware verlaagd. Dit doen de centrale banken omdat de onderlinge markt van banken volledig is vastgeroest door de crisis en een herhaling van 2008 in de lucht hangt. Het Europees geldsysteem staat op het punt te imploderen.

De snelle denker ziet gelijk al dat deze maatregel symptoombestrijding is. Immers, het probleem van te grote schulden van staten waardoor banken/investeerders/pensioenfondsen etc geen vertrouwen in het Europees geldsysteem meer hebben, is vandaag niet anders geworden.  Een bekend gezegde is nog altijd; het vertrouwen komt te voet en gaat te paard.

Dus de heer Rehn heeft gelijk. De politici zijn nu aan zet om het vertrouwen terug te brengen. Zucht.
Dit hebben we al vaker gehoord; wederom komt er een Top der Toppen aan, ditmaal over 9 dagen,  waar de politici MOETEN handelen. En de recente geschiedenis wees uit dat elke keer de uitkomsten van een dergelijke top halfslachtig waren en dus tekortschoten.
Dus over 9 dagen zullen we zien of er een algehele oplossing op tafel ligt; dit moet een verhoging van het Europees Noodfonds inhouden met al dan niet een grotere betrokkenheid van het IMF; of het moet het invoeren van zogeheten Eurobonds zijn, hoewel je deze optie praktisch al kunt doorstrepen.

Dus toch maar even extra geld pinnen komende week?


Wordt vervolgd....

Goud en zilver; de oerbeginselen van geld

Steeds meer mensen denken eraan om goud (of zilver) te kopen. Ook de hoeveelheid publiciteit en bedrijven die zich met goud en zilver bezig houden nemen alsmaar toe.(ook aan de vraagkant; juweliers roepen in de krant op om uw goud in te leveren) Mensen storten zich in toenemende mate op goud, echter van een hype is nog lang geen sprake.De echte hype is pas daar wanneer mensen hun vertrouwen in geld verliezen.  Er is heel veel over goud en zilver te vertellen, maar in dit stuk behandel ik kort waarom de keuze van het kopen ervan wordt genomen en behandel ik verder wat de eigenschappen en de verschillen van beide edelmetalen zijn.

Goud


Te beginnen met goud. Wat is goud? Goud is de basis en de kern van geld, of zelfs het oerbeginsel ervan. Goud is al duizenden jaren en binnen ongeveer 99% van de culturen gezien als waardevol of gezien als geld.
Valuta die in die duizenden jaren hebben bestaan hebben in het begin goud als koppeling of onderpand gehad om de waarde van deze valuta te waarborgen. Het probleem is echter dat deze koppeling historisch dan wordt losgelaten waardoor uiteindelijk de waarde van de desbetreffende valuta implodeert ( kijk bijv. naar het Romeinse of het Spaanse rijk). Indien er een nieuw systeem of valuta wordt opgestart dan wordt er steeds weer teruggekeerd naar het goud.
En nu is het de Amerikaanse dollar en de andere valuta van nu die aan het inflateren zijn. Het is niet goud dat meer waard aan het worden is, maar het geld (uitgedrukt in goud) wordt minder waard. Immers is goud niet productief; we halen uit de grond en stoppen het in kluizen. Dit proces is mooi en nader uitgelegd door James Turk  in het volgende filmpje;

Zilver

Dan zilver. Wat is zilver? Zilver is het kleine broertje van goud. Zilver heeft dezelfde monetaire functie als goud, alleen heeft het daarnaast nog een andere functie. Zilver wordt verbruikt in de industrie op allerlei manieren; zilver wordt gebruikt in mobieltjes, zonnepanelen, flatscreens en zo kun je nog wel een tijdje doorgaan. Zilver heeft zelfs geneeskrachtige mogelijkheden.
De verhouding van het zilver is ongeveer 50-50; ongeveer 50 % wordt gebruikt als investering (baartjes en zilveren munten) en de andere helft in de industriële toepassingen. Zilver is net als olie een grondstof die door het verbruik opraakt. Wordt zilver op den duur meer waar dan goud?:

De keuze


En dan de keuze; goud of zilver? Mensen die overwegen om edelmetaal aan te schaffen gaan vaak voor "the number one shiny yellow metal" en dat is natuurlijk goud;  Goud is in de kern de verzekering van het eigen vermogen.
Zilver heeft echter meer potentieel zo blijkt ook uit bovenstaand filmpje. Daarnaast wordt zilver ook niet voor niets "A poor man's Gold" genoemd wijzend op het feit dat men voor zilver kiest, omdat men goud niet (langer) kan betalen...

Wat je met de huidige crisis ziet is een verschuiving terug naar de edelmetalen. En dit proces zal de komende tijd door blijven gaan omdat de edelmetalen, in tegenstelling tot geld, niet kunnen worden bijgedrukt......

Déja Vu België

Dit weekend was het dan eindelijk zover. Na een ruime verbetering van het wereldrecord mag België zich weer in het rijtje van landen mét een regering gaan sluiten. Iets wat de politici in anderhalf jaar tijd niet is gelukt, lukte de financiële markten in ongeveer een week.Leve de marktwerking. Ok ok, even afzwakkend; Di Rupo had het grootste gedeelte al in kan en kruiken weten te lijmen;  alleen betreffende de  begroting moest nog overeenstemming worden bereikt, en dat lukte onder dwang van de opgelopen rente van België.

De vraag is nu; gaat het helpen voor België? Het antwoord zal komende week volgen en waarschijnlijk zal het 'Neen' zijn. Immers hebben wij in de afgelopen twee jaar steeds gezien dat de rentes van probleemlanden wel heel snel opliepen, maar na genomen maatregelen in wat voor vorm dan ook , gingen ze niet net zo hard weer omlaag.Déja Vu dus.  Je kan het een beetje vergelijken met de benzineprijs; die gaat hard omhoog als de olieprijs stijgt maar wanneer deze weer daalt duurt het even voordat de benzine ook goedkoper wordt, als hij
überhaupt.al goedkoper wordt.

Tenslotte hebben we twee weken geleden ook hetzelfde gezien bij het vertrekken van Berlusconi en aantreden van Monti. Zodra de financiële markten bloed geroken hebben en het vertrouwen in een land met schuldenproblemen is weggevallen, dan komen investeerders niet zo gauw weer terug; de rente van Italië staat immers 'gewoon' boven de 7 % momenteel.

Met andere woorden; hervormingen die in individuele staten worden genomen, kunnen de markten niet langer overtuigen. En dan mag de EU vandaag zijn blijdschap melden in de media over dat België eindelijk een regering heeft; het is juist de EU die de schouders er nu onder moet zetten en wel nu met maatregelen moeten komen. 

Ik ben benieuwd welke (on)conventionele maatregelen deze week worden aangekondigd, indien deze uitblijven dan zal de brand op de kapitaalmarkten zich verder uitbreiden en het gevaarlijke eindspel doorgaan....

wordt vervolgd.....

One Bond to rule them all......

..... and in the darkness bind them. Dit is met een cynische verwijzing naar The Lord of the Rings de visie van de Duitse overheid ten opzichte van het uitgeven van gemeenschappelijke Eurobonds.
"Dit is niet de oplossing van de eurocrisis", zoals Angela Merkel zegt en ik ben het op dit punt met haar eens, want de gevolgen zijn dat de schulden van alle landen bij elkaar worden geraapt. Maar het gevolg hiervan is ook dat enige vorm van prikkel voor hervormingen, saneringen en bezuinigingen wordt weggenomen.
De rente van deze Eurobonds wordt namelijk het gemiddelde van de obligatierentes in Europa, waardoor het noorden meer moet gaan betalen en het zuiden goedkoper af is. Het zuiden krijgt dus een free ride voor het excessief leven van de afgelopen tijd.En het noorden heeft hier uiteraard geen zin in. Vandaag bleek ook dat het Duitse volk tegen het uitgeven van eurobonds is.
En dan nog is het nog maar de vraag of Europese staatspapieren daadwerkelijk net zo goed wordt vertrouwd door investeerders als de Amerikaanse obligaties (de Amerikaanse Treasuries). Iets wat de heer Barroso namens de Europese Commissie mijns inziens iets te vroeg van de daken schreeuwde, toen hij eerder deze week met het Eurobondsvoorstel kwam namens de Commissie.

Het schreeuwende probleem deze week is echter dat de deur, die twee jaar geleden nog ruim openstond en in afgelopen weken bijna dicht sloeg, nu de definitieve windvlaag voelt aankomen die de deur ook daadwerkelijk dicht gaat laten klappen.(!)
Het allerlaatste nieuws van de crisisweek is dat de kredietstatus van Belgie is afgewaardeerd. In combinatie met de mislukte obligatieveiling van Duitsland eerder deze week moet er geconcludeerd worden dat de kapitaalstromen in Europa volledig zijn opgedroogd. Het vertrouwen is volledig weg in naar mening de slechtste Europese crisisweek sinds het begin zo'n twee jaar geleden. De obligatierentes van alle landen eurolanden liepen deze week steeds verder op; Europa wordt massaal de rug toegekeerd door investeerders. Dus er MOET NU iets gebeuren, en er zal ook iets gebeuren. Maar wat dan?

De uitweg van Eurobonds wordt dus niet genomen, evenals die van geld bijdrukken door de ECB. Een andere optie die nu begint door te sluimeren is dat het IMF een grotere rol gaat krijgen. De ECB mag volgens het verdrag van Maastricht geen steun aan landen geven dus gaat de ECB dit aan het IMF doen, die dan vervolgens weer Europese staatsleningen gaat opkopen.
Het politieke probleem is echter dat het grootst deelnemende land aan het IMF, de VS, dan moet beslissen of zij steun aan Europa willen verlenen. Met andere woorden moet straks het Amerikaans Congres besluiten over de toekomst van Europa omdat de Duitsers het niet willen.Het wordt steeds gekker.

Mocht ook deze laatste optie niet tot stand kunnen komen, dan is het klappen van de euro onvermijdelijk en zal het zeker ook op zeer korte termijn gaan plaatsvinden. De stenen gaan vallen als er een land uit de euro stapt.
Intussen worden in het geheim ook weer de nostalgische munten zoetjesaan geïntroduceerd; de gulden komt op de achtergrond al terug.
Het resultaat zal niet lang meer op zich laten wachten, de tijd zal het ons leren..........

wordt vervolgd....

Bye bye Super Committee.....

In dit artikel eindelijk géén Europese schuldencrisis, maar nu de grote broer en superlatieve versie hiervan, namelijk de Amerikaanse problemen;

Allereerst een korte terugblik: afgelopen augustus was de schuldenproblematiek ook aan de andere kant van de oceaan het gesprek van de dag. Het Amerikaanse schuldenplafond dat is vastgelegd in de grondwet moest worden verhoogd en in de publieke discussie konden de Democraten en Republikeinen het maar niet eens worden over een aanpak van het begrotingstekort.  En de politici rolden hierbij bijna vechtend over straat.

De Democratische insteek in de discussie betreft naast bezuinigingen ook een verhoging van belastingen (voor met name de rijke toplaag in de VS) en de Republikeinen willen juist minder overheidsbemoeienis en met name snoeien in de overheidsuitgaven. De Democraten wilden het liefst dat het schuldenplafond dermate verhoogd zou worden dat een hernieuwde discussie over het probleem pas na het verkiezingsjaar 2012 zou terugkeren.Het gevolg van de algehele besluiteloosheid was het verliezen van de 'AAA-status' volgens kredietbeoordelaar S&P.

En wat was in augustus ook alweer de (tijdelijke) oplossing?; Het Congres richtte een commissie op van 12 "wijze politici" op ( 6 Democraten en 6 Republikeinen), die gezamenlijk tot een oplossing moesten komen.En daarnaast werd het schuldenplafond dermate verhoogd, zodat de resultaten van deze Supercommissie konden worden afgewacht voordat er verdere besluiten zouden worden genomen.
Welnu, gisteravond kwam de Supercommissie met de officiële mededeling dat zij totaal gefaald had. De onderhandelingen zijn werkelijk op niets uit gelopen, terwijl de commissie de opdracht had voor 1200 miljard dollar aan bezuinigingen bijeen te rapen. Bye bye Super committee.....

Het falen van deze Amerikaanse politici heeft een aantal gevolgen;

een belangrijke factor is de toegenomen woede en wantrouwen t.o.v politici uit Washington bij de Amerikaanse consument. In deze kwestie maakt de Amerikaan geen onderscheid tussen een Democratische of Republikeinse politicus; de politiek te Washington als geheel faalt opzichtig. De Amerikaanse economie is voor tweederde afhankelijk van de Amerikaanse consument en zijn bestedingsgedrag, en het vertrouwen van deze consument staat door deze schuldendiscussie stevig onder druk.

Daarnaast is er afgesproken dat indien er geen afspraken kunnen worden gemaakt er bezuinigd gaat worden volgens de "kaasschaafmethode". Dit houdt in dat bij alle vormen van overheidsuitgaven de kaasschaaf wordt gehanteerd. Maar onder andere de Republikein McCain wil dat deze afspraak weer wordt teruggedraaid, omdat er dan ook op Defensie bezuinigd gaat worden waardoor wellicht de nationale veiligheid in gevaar kan komen.

Dus wat nu? In de tussentijd tikt de schuldmeter van de VS gewoon verder, welke live is te volgen via; debtclock.org
De schuld ten opzichte van het BBP heeft recentelijk de 100% gepasseerd en de voorgenomen bezuinigingen zijn niet in staat om deze alsmaar groeiende schuld te reduceren.
Een verhoging van een schuldplafond is geen oplossing van het probleem maar niets anders dan een uitstel ervan. Eind deze maand kijkt kredietbeoordelaar Fitch opnieuw naar de waardering van de Verenigde Staten en besluit of deze aangepast moet worden.

De goudprijs toont intussen een zeker aantoonbaar verband met het continu verhogen van het Amerikaanse schuldenplafond....

wordt vervolgd............

De zinloze functie van EU-president

Een kleine twee jaar geleden werd Herman van Rompuy aangesteld tot president van de Europese Unie.
"Uhhhh, wie?!" . De vraag wie deze Belgische politicus nou eigenlijk is werd toendertijd al vaak gesteld en zijn naamsbekendheid is tot op heden niet bepaald toegenomen, behalve nu door de crisis.
Nigel Farage, een Brits politicus gezeteld in het Europees Parlement, schetste bijzonder scherp en zonder enige vorm van nuance de positie van van Rompuy als EU-president: (na 1,5 min is het punt wel duidelijk)

Nu moet ik in dit artikel stellen dat de positie van Van Rompuy simpelweg onhoudbaar is geworden. Ook zonder enige vorm van nuance ben ik van mening dat de EU-president duidelijk heeft gefaald in het tonen van enige vorm van leiderschap en een aanpak van de crisis in Europa. Alle EU toppen, die officieel onder zijn leiding werden gevoerd, hebben tot op heden niet tot een oplossing van de eurocrisis geleid. En de macht van de beslissingen in Europa ligt nog altijd met name in de Frans-Duitse as. Van Rompuy heeft dus enkel een symbolische functie van voorzitter bij EU-vergaderingen
Het meest armoedzalige is nog wel dat er geen enkele EU burger naar Brussel zal trekken om voor het aftreden van van Rompuy te pleiten of demonstreren. Dit komt uiteraard doordat er simpelweg geen sprake is van een gevoel van Europees burgerschap en/of enige relatie met één of andere EU-president.
De vraag is dus wanneer van Rompuy zal aftreden als EU-president. Wellicht als hij zelf zijn eigen falen inziet en de handdoek in de ring gooit? Of vanwege de huidige situatie in België; tenslotte is er voor de post van informateur sinds vandaag weer een openstaande vacature vrijgekomen...........

Het eerste schaap over de dam is zwart.....

In een zeer negatief bericht (alvast excuses) begin ik positief;  er staat op het punt een nieuwe supermarktoorlog van start te gaan;
Nieuwe prijzenoorlog . Het is mooi om te lezen natuurlijk dat de prijzen omlaag gaan. Het zal uiteraard wel te maken hebben met de aankomende feestdagen en, iets op de langere termijn gekeken, met het  aankomende EK. Ik kan een nieuwe marketing knaller a la de wuppies/welpies alweer ruiken, sniff sniff.....
Maar om het toch negatief af te zwakken; de omzetten staan onder druk als je  goed in het bericht leest dat de supers de inflatie moeilijk kunnen bijhouden. De netto-omzet (gecorrigeerd voor inflatie) is dus aan het dalen. Men houdt dus de hand op de knip....... say hello to deflation.....

Maar dit bericht gaat over, hoe kan het ook anders, de Eurocrisis. Mijn verwachting is namelijk dat, gezien de berichtgeving , het niet lang meer gaat duren voordat de euro uiteenvalt, of (waarschijnlijker) doorgaat in een afgeslankte vorm. De euro is dan ten onder gegaan aan zijn logheid, besluiteloosheid en het "te snel te groot " willen worden.


Mijns inziens zijn er drie voorwaarden om aan een goed functionerende muntunie te kunnen voldoen. Ten eerste moet er sociaal-cultureel draagvlak voor zijn.Haal hier gelijk maar een streep doorheen, want men voelt zich Nederlander of Griek; geen Europeaan.( laat staan verwant met elkaar.)
Vervolgens moet er sprake zijn van convergerende economieën; met andere woorden moeten de deelnemende economieën naar elkaar toe groeien ; echter is ,met name in de huidige crisis gebleken dat de noordelijke eurolanden sneller "herstellen"  van de crisis 2008/2009 en dat de zuidelijke landen blijven krimpen.De kloof wordt dus steeds groter.

Tot slot moet er sprake zijn van een politieke wil om een muntunie tot stand te brengen en in stand te houden.
Vooral dat laatste staat in deze crisis erg onder druk, zo niet staat deze op het punt ten einde te komen.. Vorige week bleek namelijk al uit het informele nieuws dat de Duits-Franse as van de Eurozone aan het overwegen is om de euro een doorstart te geven met alleen de kernlanden. En in de formele berichtgeving bleek dat het Duitse CDU stemt over exits van de EU. (onduidelijk is nog of dit dan vrijwillig of onvrijwillig betreft). Duidelijk is wel dat politici druk in de weer zijn met tubes lijm om de gaten uit het Verdrag van Maastricht te dichten door de paragraaf "uittreedvoorwaarden" te corrigeren.

Is het dan zo erg om de euro te verlaten en/of dat de euro uiteenvalt? Het antwoord is zowel ja als nee.
Vandaag bleek bij de publicatie van een boek over de eurocrisis door het CPB dat onduidelijk is wat de Euro precies heeft bijgedragen aan de Nederlandse economie. Men moet volgens mij hierbij ook een duidelijk verschil zien tussen het Verdrag van Schengen (open grenzen; vrijheid van kapitaal, goederen, mensen, wegvallende grenzen) en de euromunt op zich. De open grenzen hebben zeker een forse bijdrage geleverd aan de welvaart; iets wat bij de euro veel moeilijker aan te tonen is.
De veel belangrijkere vraag is nu of het veel geld gaat kosten wanneer we terug zouden keren naar de gulden of een Neuro zouden invoeren. ( oftewel het PVV onderzoekje). Het fysiek invoeren van een nieuwe munt gaat natuurlijk een paar miljard kosten; denk maar aan het logistieke , het omsmelten, nieuwe prijskaartjes etc.  Deze kostenpost valt relatief nog wel mee.
Het probleem echter is dat het psychologische effect waarschijnlijk veel groter is. Namelijk, het uiteenvallen van de bestaande euro gaat tezamen met een periode van grote onzekerheid wat een duidelijke weerslag zal hebben op de economie. En dan heb je vervolgens misschien ook de nieuwe guldenprijskaartjes (uiteraard weer naar boven afgerond); laten we stellen een pakje boter dat misschien 5 gulden gaat kosten. Zo ga je ondanks je omgerekende inkopen toch anders boodschappen doen.......

Tot slot de vraag; welk schaap gaat er als eerste over de dam? Duidelijk is wel dat dit schaap zwart van kleur zal zijn. Zwart vanwege de plaats die het land enerzijds zal innemen in de Europese of internationale economische verhoudingen. En anderzijds de plaats in de geschiedenisboeken onder het hoofdstuk van dé zwarte dag van de euro.
Mocht het de Grieken zijn die als eerste uittreden; dan zullen zij worden afgeschilderd als het land dat loog over de begroting, miljarden aan steun kreeg en vervolgens de rest van de Eurozone in de steek liet.
Indien het de Duitsers zijn die er een einde aan maken (of de noordelijke landen); dan zijn het de knoflooklanden op hun beurt die een groot economisch, politiek en sociaal wantrouwen zullen vormen ten op zichte van de andere landen........de kloof in de Eurozone wordt dus alleen maar groter...........

wordt vervolgd....

Mundus Vult Decipi

Bekijkt u ten eerste het onderstaande filmpje;

Het filmpje is uiteraard een prachtige vertoning waarin Wouter Bos ontkent dat hij de ING bank over moet nemen, terwijl hij dit enkele dagen later toch moet doen. Oftewel, een prachtig voorbeeld van Bos met boter op z'n hoofd.

Zijn opvolger Jan Kees de Jager doet vervolgens zijn best uiterste best om Bos na te doen en te evenaren;

De Grieken gaan onze leningen mét rente terugbetalen .Juist ja.  Intussen weten we natuurlijk allang beter (als we dat overigens al niet wisten)

Een belangrijke constatering hier is; politici, bankpresidenten, analisten, economen en anderen spreken altijd vanuit hun functie. Politici spreken ten tijde van crisis altijd een taal waarin zij het volk, al dan niet met boter op het hoofd, moeten geruststellen. Wat dat betreft zijn hoogleraren en historici nog het beste in het geven van hun eigen mening, omdat zij enigszins onafhankelijk zijn; maar u moet altijd opletten naar wie u luistert zodat u vervolgens zelf een eigen mening over een bepaalde zaak kunt vormen.

De laatste weken is het echter zo dat we volledig worden platgebombardeerd met experts, economen etc. wat betreft de eurocrisis. Als u het graag zou willen dan kunt u praktisch de hele dag via radio en televisie naar het eurogedonder luisteren; te beginnen met de ochtendradioshows, vervolgens de nieuwsuitzendingen en tot slot 's avonds te eindigen met een actualiteitenprogramma als P&W.

Alleen nu dat de wolken steeds donkerder worden, en zo ook de analisten etc. die steeds somberder worden (zie bijv. eerste 10 min DWDD van 9-11-11) rijst de vraag; waar zijn de politici gebleven met de geruststellende woorden? Ze geven op zijn zachts gezegd niet bepaald thuis. De algemene burger is intussen crisismoe geworden van al dat gemodder en schreeuwt om een tij dat gekeerd moet worden. Kortom de politiek moet nodig gaan roepen; Italie hoeft helemaal niet gered te worden, de economie draait prima en ga zo maar door met dit soort kreten. Een recessie wordt de mensen aangepraat, dus waarom zou het andersom dan niet mogelijk zijn?
Mundus Vult Decipi.................. de wereld wil bedrogen worden....

wordt vervolgd...

Rollende Politieke Koppen

Eerst even het slechte nieuws. Gisteren werd er bekend dat de industriele productie in Duitsland maand op maand met 3% is ingezakt. Dit is in lijn met het consumentenvertrouwen en de inkoopmanagersindex in de Eurozone die wijzen op een krimp van de economie. De (politieke) crisis begint dus nu zijn uitwerkingen te laten zien op de economische data in de EU. En this is just in; de Nederlandsche bank geeft aan dat we afstevenen op een (milde) recessie. Maar niets is zeker in deze omstandigheden.

Nu is er echter de volgende fase van start gegaan, namelijk dat de politieke inertie en de economische verslechtering de kop gaat kosten van verscheidene politici.
Het eerste voorbeeld hiervan is Papandreou; hij heeft de gok gewaagd door de lasten neer proberen te leggen bij het Griekse volk, maar hij heeft gegokt en verloren. Zijn kabinet wordt ontbonden en er worden nog reputatieherstelpogingen door Papadreou gedaan door wellicht een nationale eenheidsregering kunnen vormen.
De next in line is de heer Bunga Bunga Berlusconi, die vandaag een cruciale stemming naar het schijnt niet gaat overleven. Italie moet dringend bezuinigingsmaatregelen en hervormingen doorvoeren om de geloofwaardigheid van de markten terug te winnen. Het ironische en ook aparte hieraan is dat de ECB van de vorige week geinstalleerde Italiaanse bankpresident Draghi het weekend geruchtmatig had laten doorschemeren om niet langer Italiaans papier op te kopen. Berlusconi wordt dus als het ware door landgenoot Draghi de nek omgedraaid.  Een nog "Deutschere" begin van Draghi had naar mijn mening niet gekund, hoewel dit wellicht een counteractie was van Draghi ten opzichte van zijn eigen renteverlaging die hij meteen implementeerde....

Ik voorzie alvast dat deze trend van terugtredende politici nog wel even zal doorgaan. De constatering is dat politieke leiders worden afgerekend op de al dan niet door hen veroorzaakte economische situatie.
De positie van Nicolas Sarkozy is momenteel ook zeer slecht, en een herverkiezing wordt kansloos indien Frankrijk de Triple A status verliest.
De last in line is helaas de positie van de Amerikaanse president Obama. Ondanks zijn waanzinnige populariteit (ook wereldwijd)  aan het begin van zijn termijn zal hij waarschijnlijk het veld moeten ruimen aan het eind van 2012. Obama doet nu verwoede pogingen om zijn presidentsschap te redden door zijn banenplan te promoten. Zo verwoordde hij van de week dat zijn banenplan van God zelf kwam; een teken van een (ironisch gezien zeer charismatisch) leider die geen mogelijkheden of uitwegen meer ziet en op termijn kopje onder dreigt te gaan.

Echter, hoe euforisch de fin. markten ook mogen reageren op het aftreden van politici; de vraag is wat er dan volgt? Het is namelijk de vraag of nieuwe politieke leiders en regeringen wel in staat zijn om de benodigde hervormingen door te voeren. En niet te vergeten; de schuld van bijv. Italië blijft staan en neemt nog steeds toe....... de situatie is niet veranderd.......en Italy is too big to fail and too big to bail......
Tot slot nog de mededeling namens Draghi vorige week dat de ECB niet als lender of last resort gaat optreden...... de fout die de FED in de jaren '30 vorige eeuw maakte wat leidde tot de Grote Depressie......

.....wordt vervolgd.....