Na de onverwachte val van het kabinet Rutte wordt pijnlijk duidelijk wat de problemen van Nederland zijn met betrekking tot simpelweg het besturen van het land. Nadat er 7 weken in het Catshuis zijn doorgebracht om nieuwe miljardenbezuinigingen af te spreken , werd er vervolgens gekibbeld over de nieuwe verkiezingsdatum.
De ene discussie was nog niet afgelopen of de andere was alweer in volle gang.
Verkiezingen vóór of na de zomer? Want ja er bestaat in Nederland iets idioots als het zomerreces waarbij politiek Nederland op vakantie moet.Deze periode staat verder ook wel bekend als de Komkommertijd.
Maar daadkrachtige besluiten nemen? Deze kreet is in Den Haag veelal bekend of in Nederland niet bepaald van toepassing; typerend voor de Nederlandse politiek in, laten we zeggen, de afgelopen 10 jaar.
De Nederlandse regeringen sinds pak hem beet het jaar 2000 kun je kenmerken als weinig vooruitstrevend en niet hervormend; maatregelen die genomen moeten worden worden veelal vooruitgeschoven en uitgesteld naar een volgend jaar óf een nieuwe regeringssamenstelling. Verder zijn de jaren gekenmerkt door een aantal overgangskabinetten ; kortom één en al aan modderen en vooruitschuiven in het afgelopen decennium.
Pas wanneer de consensus van het volk zo is gedraaid dat de meerderheid van de mensen het eens is; dan zie je opeens rare dingen gebeuren wat ietwat lijkt op besluiten nemen. Zo was er de verhoging van de AOW-leeftijd (iedereen zag op het gegeven moment wel in dat het nodig was dit te doen) en momenteel gebeurt hetzelfde met betrekking tot het H-woord, oftewel de hypotheekrenteaftrek.
Allemaal leuk en aardig, dat o.a het H-woord in het Catshuis bijna rond was gekomen, maar nu zit Nederland in een ernstige politieke impasse. Ik vergeet bijna te vermelden dat maatregelen in wat voor vorm dan ook alweer een jaar zijn uitgesteld door de val van Rutte I.
Bij de formatie van Rutte I was het al een moeilijk karwei vanwege de verkiezingsuitslag en het resulteerde dan ook in een minderheidskabinet. Nu zijn de politieke kaarten nog moeilijker geschud, en dat komt met name door het wegvallen van het CDA. Het CDA dat in het midden van het politieke landschap in Nederland ligt, is namelijk het cement tussen de bakstenen; het formeren van een kabinet is eenvoudiger
bij een sterke middenpartij zodat er zowel linksom als rechtsom gekeken kan worden voor geschikte coalitiepartners.
Wordt Nederland het nieuwe België? Dat durf ik niet meteen te stellen; uiterst links (de SP) en uiterst rechts (de PVV) verliezen momenteel aan de partijen die naast hun liggen op het politieke spectrum (resp. de PvdA en de VVD); dus men ziet nu wel een lichte verschuiving naar het midden toe.
Verder zijn er nog enkele maanden te gaan tot de verkiezingen dus kan er nog genoeg gebeuren, maar duidelijk is wel dat het een lastige situatie zal gaan worden bij de komende formatie.
Als het echt móet dan kunnen we zeker wel besluiten nemen; zie daar ook vandaag het "bezuinigingskabinet" dat vorm krijgt en dat Brussel tevree moet houden in de Nederlandse politieke overgangsfase...........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten