Top der toppen....c'est passé

Vorige week woensdagavond/nacht werd er de Top der Toppen gehouden over de redding van de Euro.
Merkozy had deze top al een maand van tevoren aangekondigd dat dit een grootse en daadkrachtige aanpak zou worden van de eurocrisis.
Afgelopen donderdag waren de financiele markten in extase na de genomen "besluiten"...... (men was uberhaupt al blij dat er besluiten genomen werden, maar dit terzijde).
Maar nu , de maandag van de nieuwe week, is al duidelijk dat de financiele markten het plan alweer van tafel hebben geveegd. Het vertrouwen is er simpelweg gewoon niet, of beter gezegd; het wantrouwen is des te groter geworden. Terug naar de teken- & onderhandelingstafel dan maar weer?

Oei,oei, oei. Dat zal de reactie zijn van handelaren en politici over wat er vandaag te zien is geweest op de financiele markten.
De euro daalt in één dag tijd zo'n 3 eurocent tegen de dollar.Zo'n beweging is ongekend, zeker als je in je achterhoofd heb dat de top van vorige week stabiliteit en rust op de markten had moeten brengen.
Daarnaast was het (ook afgelopen vrijdag al) te merken op de obligatiemarkt; de Italiaanse rente loopt steeds verder op en bereikt vandaag de 6.18% (10 jaarslening). Ook de rente van onze zuiderburen België loopt verder op na berichten over hoe groot hun jaartekort zal bedragen.

De grote vraag is dus; Wat nu?

Ten eerste moeten de politici snel handelen om de open gelaten stippellijntjes verder in te vullen. De grote lijnen en besluiten zijn genomen, maar bijvoorbeeld betreffende het noodfonds is nog niet gekozen hoe de 1000 miljard precies bij elkaar geraapt wordt. Dus als de politiek snel reageert dan weet de markt waar men aan toe is.

Dan is er komende week nog een G-20 top in Cannes. Daar kunnen de politici/regeringsleiders van de grootste economieen in de wereld belangrijke besluiten nemen over hoe ze de (Europese) crisis aan gaan pakken. Bijvoorbeeld de Chinezen kunnen een duit in het zakje doen door Europese staatsobligaties te gaan kopen. Dit kan direct door in een bepaald land te investeren, dat kan indirect door obligaties van het noodfonds te kopen of het kan nog indirecter door een grotere bijdrage te geven aan het IMF. Dat laatste zullen de Chinezen zeker niet doen zonder dat er wat tegen over staat (zeggenschap)

Maar het laatste nieuws geeft een gigablunder weer van de politiek.
Wat blijkt, de Griekse regering wil een referendum uit gaan schrijven over de afgelopen Eurotop. Met andere woorden mag de Griekse bevolking hun zegje doen over de manier waarop ze bij de Griekse strot wordt gepakt en is de uitkomst van een dergelijk referendum al bij voorbaat gedoemd tot dictatoriale getallen van 90% en hoger.
En direct volgend op dit nieuws is de vraag die oprijst onder de andere Europese volkeren waarom zij dan niet over de te verlenen noodsteun mag stemmen.......

Ik ruik dat er weer een nieuwe Eurotop aankomt..... wordt vervolgd......

Waarom het niet genoeg is......

Afgelopen nacht werd er druk vergaderd in Brussel op de zogehete Top der Toppen.
Maar je kunt het beter het Dieptepunt der Dieptepunten noemen, want het steeds wederkerende patroon/nieuws/feit van weer een EU top, geeft duidelijk het onvermogen weer van de Europese politici.
Overigens corrigeer ik mezelf alvast door te zeggen dat dit niet het uiterste dieptepunt is, want reken er maar op dat er nog meer EU toppen zullen volgen. (er is tenslotte al aangekondigd dat de details van de hoofdlijnen afgelopen nacht worden uitgewerkt in een aparte top)

Het onvermogen van de EU ligt in de hoeveelheid belanghebbende partijen. Ga maar na: er zijn sowieso al 27 EU landen, met 27 regeringsleiders van 27 parlementen van weet niet hoeveel politieke partijen in Europa.
Er zijn zoveel deelnemende partijen dat er altijd sprake zal zijn van een water-bij-de-wijn-akkoord, en dat geldt ook in dit geval. Het is niet genoeg. Hoewel ik wel moet toegeven dat ze echt besluiten hebben genomen.

Ten eerste het besluit ter afschrijving van 50% op de Griekse schuld zal Griekenland terugbrengen op zo'n 120% schuld van het BBP. Deze schuldenberg is nog steeds te groot voor een krimpende economie en daarbij heeft Griekenland een nog altijd negatieve overheidsbalans, die ook weer afhankelijk is van de economische prestaties.
Griekenland kan zich ondanks deze korting niet uit de schulden groeien/bezuinigen/hervormen.....Het is dus niet genoeg....

Vervolgens de herkapitalisatie van iets meer dan 100 miljard voor de Europese banken. Ook hier geldt; niet genoeg. Alleen al vanwege het bovenstaande feit van de vernieuwde Griekse situatie blijkt dus al dat banken meer moeten gaan afschrijven dan wat er is afgesproken. Dat zal de toekomst ongetwijfeld duidelijk gaan maken.

Daarnaast moeten de banken meer kapitaal gaan aantrekken, maar men vergeet hierbij te vragen hoe ze dat moeten doen?
De banken in de probleemlanden worden uiteraard geargwaand; m.a.w., het vertrouwen in de banken is weg; en met name is belangrijk dat onderling de bancaire geldmarkt stil ligt. Waar moeten banken kapitaal vandaan halen als er geen vertrouwen is......

Tot slot de proppenschieter in plaats van de bazooka. Het noodfonds is opgehoogd naar 1000 miljard, leuk maar ook dit is niet genoeg. Als je alleen al Italie neemt , dat land heeft een schuld van 1700 miljard......
Nou heeft Berlusconi wel zeer belangrijke hervormingsmaatregelen in een brief aan de EU vannacht gestuurd, maar deze maatregelen kunnen implementeren is twee..... helemaal omdat het blijkbaar mogelijk is om een korting te ontvangen in Europa als je je huishoudboekje niet helemaal op orde hebt.Niet bepaald hervormingsmotiverend....

De constructie van het noodfonds is nu dat er op het huidige geld, wat er al in zit, een hefboomwerking wordt toegepast.Dit doordat er een risicoverzekering wordt uitgeschreven van 20%....Zo kan het fonds zonder extra geld vervijfvoudigen, wat mij afsluitend brengt bij de enige (tijdelijke!) winnaar van het gedrocht van afgelopen nacht; de belastingbetaler...............wordt uiteraard vervolgd...........

De gevolgen van gratis geld

De afgelopen dagen zijn er verschillende inflatiecijfers bekend gemaakt; van verschillende grote economieën welteverstaan, want de trend of tendens is overal hetzelfde. Geresumeerd zien zij er het volgende uit: EU 3.0%, VS 3,9% en Engeland 5,2% (Arme Britten !). In Engeland is er nu zelfs sprake van hoge inflatie wat weer een gevaar met zich meebrengt, maar daarover later meer.

Als gevolg van het bijdrukken van niet bestaand geld is dus de inflatie in zowel de VS, Engeland als in de EU fors opgelopen. De rente is door de centrale banken historisch laag gezet.En de VS en Engeland zijn al ruim twee jaar bezig met het opkopen van eigen staatsobligaties door de centrale bank; de EU doet het iets korter; ongeveer sinds mei 2010 .De ECB ging vanaf toen intervenieren op de obligatiemarkt door papier van Zuid-Europese landen op te kopen. De vervelende gevolgen worden kort hieronder duidelijk gemaakt.

Plat gezegd is het resultaat van dit beleid: de consument is de lul.

Het is al enige tijd volstrekt zinloos om geld opzij te zetten op een spaarrekening, want de netto opbrengst (inflatie van de rente afgetrokken) is negatief. En de bekende oude sok of spaarpot is dus des te erger,want elke maand blijken de prijzen van bijv. energie verder te stijgen. In Nederland klaagt men altijd over de prijzen aan de pomp, die steeds verder oplopen. En dat klopt. Maar kun je nagaan in Engeland; je moet niet vergeten dat de lonen ook niet stijgen.
Wat moet je dan met je geld? Technisch gezien dus gewoon gaan uitgeven.

Verder zijn de pensioenen ook aan het verdampen. De renteopbrengsten van de pensioenfondsen smelten als sneeuw voor de zon en de consument kan straks rekenen op een haircut van zijn pensioen waar hij/zij jaren voor heeft gewerkt.
En niet te vergeten wordt de consument ook nog gekortwiekt via de bezuinigingen van de overheid. De overheid is wegens geldgebrek genoodzaakt aan alle kanten uitgaven te korten en anderzijds de opbrengsten minimaal op peil te houden. De portemonnee raakt dus op allerlei manieren steeds leger.

Wat is dan de positieve kant van de oplopende inflatie? Het antwoord is dat de overheid dit heel goed uitkomt, omdat de schulden minder waard worden en er dus eigenlijk minder terugbetaald hoeft te worden.

Er hoeft overigens niet op gerekend te worden dat het beleid binnen afzienbare tijd wordt veranderd ; immers de overheden proberen de economie te stimuleren met dit lage rentebeleid; momenteel om een nieuwe recessie te voorkomen én, zoals gezegd, de schulden te reduceren.

Ook komt de inflatie nog van een andere kant: doordat landen als China en India nog met indrukwekkende percentage groeien, groeit de vraag naar grondstoffen (bijv. met name olie) met zeker ook eenzelfde percentage. En de economische wet van schaarste betekent nog altijd hogere prijzen.

Het gevaar echter dat op de loer ligt, is dat de inflatie doorschiet. Kijk naar het voorbeeld van Engeland. Als je daar zou wonen, ben je met zulke inflatiecijfers eerder geneigd om je geld direct te gaan spenderen. Dit omdat je volgende maand er minder van kunt kopen, nietwaar?
En deze gedachte schuurt tegen de psychologische waarde van het geld, omdat de volgende stap zou zijn dat je je inkomen eerder opeist etc.  Dan krijg je dat hoge inflatie doorschiet naar zeer hoge inflatie en misschien zelfs naar hyperinflatie; iets waar vooral Duitsland nog geschiedenishoofdpijn van heeft en dus tegen het opkoopbeleid van de van de ECB is.

Dus de vraag is nu; hoe nu verder? Moeten wij de rente wereldwijd gaan verhogen om de huidige inflatieniveaus te gaan bestrijden? Dit gaat dan ongetwijfeld ten koste van economische groei/herstel.
Of moeten we dit uitstellen en de economie blijven stimuleren en daarmee de schulden (en ook dus de bezittingen) laten weginflatteren? Voorlopig kiest men voor de laatste optie.............. arme consument.

De veenbrand woekert voort; het vertrouwen smeult

Nadat vorige week de Franse president Nicolas Sarkozy en de Duitse bondskanselier Merkel (vanaf heden Merkozy genoemd) samen aankondigden met een alles omvattend plan te komen ter bestrijding van de Eurocrisis aan het eind van deze maand, is de hoop wedergekeerd in de financieel wereld.
Anders gezegd is het de brandweer weer even gelukt de veenbrand te blussen, maar vergist u zich niet; de brand woedt ondergronds gewoon verder en komt ongetwijfeld weer terug. Het wordt nog een enorme klus voor Merkozy.


It's all about trust


Het draait in de financiële wereld en in de economie om vertrouwen; vertrouwen dat het in de toekomst niet slechter gaat, vertrouwen dat een investering goed terechtkomt en rendement oplevert,en vertrouwen in de politieke leiders,dat ze hun werk goed doen d.m.v goed bestuur.
Dat laatste is de afgelopen twee jaar met de Griekse crisis voor het grootste deel verdwenen; politici die er maar niet in slagen om een geschikte oplossing te vinden. En het is dus maar zeer de vraag of we aan het eind van de maand dan eindelijk (lekker toepasselijk) Eureka! kunnen roepen na de gepresenteerde oplossing van Merkozy. Zou het nu anders dan anders worden? Reken er, gezien de 2 jaar voorgeschiedenis, maar niet op.




Vertrouwen (2)


Een ander stuk vertrouwen dat in de afgelopen tijd opnieuw flinke schade heeft opgelopen, is het vertrouwen in het bankwezen.
Allereerst is het vertrouwen tussen banken onderling gedaald. Banken lenen minder geld uit aan elkaar; dit is bijv. te zien aan de interbancaire geldrente die is gaan stijgen. ( banken vragen elkaar hogere rente omdat ze rekening houden met hoger risico) In plaats daarvan stallen ze hun kapitaal in hun ogen veilig bij de ECB.De oorzaak is dat banken niet goed van elkaar weten hoeveel er precies afgeschreven moet worden op de Griekse leningen en wat voor sneeuwbaleffect dat teweeg kan brengen.
Het eerste slachtoffer  hiervan, Dexia, ging ten onder doordat private partijen (gemeenten en andere lokale overheden) hun geld wegtrokken waardoor nieuwe staatssteun onvermijdelijk was geworden. Laat dit een flinke waarschuwing zijn.


Kortom, de belangrijkste taak van Merkozy is het terugbrengen van vertrouwen, zowel bij de banken, overheden, investeerders, pensioenfondsen en niet te vergeten de burgers. Laten ze voor nu 1 keer de politieke belangen opzij zetten en daadwerkelijk met een daadkrachtige oplossing komen. Anders is de kans groot op een herhaling van 2008; dat de veenbrand een uitslaande brand wordt en het vertrouwen heinde en ver te zoeken is..................

Politiek versus Economie; twee kanten van dezelfde munt?




Momenteel wordt er met een dikke vinger gewezen naar met name de Europese politici, die er een potje van zouden maken. Zij zijn schuldig aan het feit dat de (Griekse) schuldencrisis maar blijft voortmodderen en dat er dus ook nog geen einde in zicht is. Dus de markt/bankiers/economen schuiven nu de schuld in de schoenen van politici. Is dat wel terecht? Een paar jaar geleden was dat nog heel anders...........



Toen enkele jaren geleden de kredietcrisis uitbrak, werden juist de bankiers en de economen als schuldige aangewezen. Bankiers hadden teveel gegraaid m.b.t de bonuscultuur en excessieve producten.En economen hadden met hun Keynesiaanse modellen niet aan kunnen zien komen dat er een crisis die net zo groot, zo niet groter, als die van die jaren '30 aan zat te komen. De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet, want de politieke crisis van nu heeft als aard en is natuurlijk begonnen met de economische & kredietcrisis van de jaren ervoor. Maar Anno nu valt de munt (schuldverwijzing) de andere kant op, ter nadele van de politici dus.


Politiek en economie zijn onmiskenbaar broertje en zusje of beter gezegd in het Engels; they are two sides of the same coin.
Met de huidige crisis wordt dit duidelijker dan ooit bekrachtigd; zodra er een besluit wordt genomen in reactie op de verslechterde situatie op financiele markten, wordt het besluit/verdrag/gemodder door diezelfde financiele markten weer van tafel geveegd.
Een sterk voorbeeld hiervan is de recent genomen beslissingen ter machtsuitbreiding van het EFSF op 21 juli door Rutte en zijn andere Europese mede-kornuiten. Deze overeenkomst, waar Rutte nog een rekenfout, daar aangekondigde excuses en daadwerkelijke excuses over maakte , waren intussen allang weer als "achterhaald" bestempeld door de financiële markten.
En vandaag 11 oktober nog moet er nog over 21 July gestemd worden voordat het uberhaupt geratificeerd kan worden. Dat terwijl de wandelgangdiscussies, koffieautomaatgesprekken en marktgeruchten alweer heel lang over het Scrabblewoord "Noodfondsverhoging" gaan met erachter minimaal 3 uitroeptekens.

De politiek oefent invloed uit op de (markt)economie en de markt op zichzelf kaatst de bal weer terug naar de politiek; dit is nogmaals heel duidelijk geworden in de eurocrisis.
Economen zeggen nu wel dat de politiek daadkrachtiger, sneller, met een algehele oplossing etc. moeten komen, maar de beste stuurlui staan aan wal. Dan kun je duswel zeggen; zet een econoom aan het roer om de boel op te lossen, maar dat is ietwat kortzichtig. Simpelweg, omdat een econoom die handelt en denkt als een politicus dan ook een kiezersachterban heeft waar hij/zij om moet denken. En hij/zij wordt later ook misschien als een politieke zondebok/schuldige in de geschiedenisboeken beschreven.

Politiek en economie are two sides of the same coin. Onafscheidelijk en duidelijk onder invloed van elkaar,
maar ze zijn nooit volledig samen te voegen tot 1 geheel. Een gulden middenweg is er niet. Probeer maar eens een muntje op te gooien, die dan vervolgens rechtop blijft staan. Hij valt altijd wel een kant uit...........

Slowakije; de laatste strohalm van democratie

Vandaag wordt er in het parlement van Slowakije gestemd over de aanvullende machten van het EFSF, het Europees Noodfonds. Slowakije is het laatste EU land dat hierover stemt en is daarmee ook de laatste sta in de weg voor een eventuele prullebakverwijzing of aanpassingen, die plaats moeten vinden aan de afspraken die op 21 juli jl. zijn gemaakt. Een kleine liberale tak van de Slowaakse regeringscoalitie biedt hevig verzet en is hiermee de laatste strohalm van de democratie in Europa. (een beetje zoals het dorpje van Asterix versus het Romeinse Rijk in de bekende strip)

Sinds het begin van de eurocisis hebben de politici, al dan niet steeds opnieuw falend, besluiten genomen op internationaal Europees niveau. Hierdoor is de Europese burger enerzijds steeds in het spel buitengesloten behalve wanneer het keurmerk "belastingbetaler" werd gemeld, maar anderzijds is ook het Euroscepticisme steeds meer toegenomen, wat overigens niet verwonderlijk is.

De politieke elite creeert hierdoor een steeds groter wordende kloof tussen burger en Europese overheid, een kloof die er eigenlijk altijd al is geweest sinds het begin van de Europese Unie Welke Nederlander voelt zich nou bijvoorbeeld eigenlijk verwant met een Griek of een Portugees? Laat staan dat er niemand graag wil om miljarden euro's over te schrijven naar andere landen.

Besluitvorming ter "redding" van de Euro werden de afgelopen 2 jaar steeds op Europees niveau bepaald en
vervolgens moesten de nationale parlementen er steeds weer hun oordeel (lees:goedkeuring) over geven.
De Slowaakse liberale partij is nu nog de enige belichaming van het Euroscepticisme en verzet tegen de Europese politieke elite.

Waarschijnlijk wordt er bij een "nee" een nieuwe "oplossing" samengesteld of geformuleerd waardoor de Europese burger wederom buitenspel wordt gezet en de elite vrolijk verder kan gaan. Net zoals de politieke elite het verdrag van Lissabon de Europese burger door de strot heeft geduwd door een "boekhoudkundige" aanpassing. E dan bestaat er binnen de EU nog de zogehete bilaterale Merkozy-leiding, die de andere lidstaten hun ideeen voorkauwen, maar dat is weer kost voor een andere blog waardig.

Echter, dit elitespel in Europa is wel eindig, wanneer bij een nieuwe verkiezingsgolf door Europa de Anti-eurofiele partijen,   zoals de PVV van Wilders, meer macht zullen krijgen. Uiteindelijk zal deze nieuwe verhouding in de Europese parlementen een grote bedreiging vormen en een uiteenvallen van de euro steeds waarschijnlijker maken. Uiteindelijk heeft het volk toch de grootste macht.