Tragedie, tirannie, deus ex machina, democratie;
er zijn er vast nog meer maar zo'n beetje alle termen zijn de afgelopen paar jaar wel langsgekomen in het almaar voortdurende Griekse dramaverhaal. Aan het eind van vorig jaar voorspelde ik al in één van mijn vooruitblikken voor dit jaar dat Griekenland wederom het nieuws zou gaan beheersen en hier zijn we dan; alwéér.
Echter, nadat er steeds weer een nieuwe puntkomma is neergezet in dit ellenlange drama, lijkt het er dan nu eindelijk op dat er een punt achter komt, althans voor het Griekse lidmaatschap binnen de euro. Of toch nog niet?
Aankomende 17 juni kiest de Griekse burger binnen twee maanden wéér een nieuw parlement. De vorige verkiezingen van enkele weken geleden scheurde het politieke landschap uiteen; de grootste partij werd de Nieuwe Democratie, maar deze behaalde onvoldoende stemmen om een (de zo door Brussel gewenste pro-Europese) coalitie te vormen. Veel Grieken hadden immers ook op ultralinks of ultrarechtse partijen gestemd; de gewone Griek wil namelijk niets te maken hebben meer met bezuinigen die hem al enige tijd de nek omdraait, maar aan de andere kant wil hij wél in de euro blijven. Een wens die utopisch is en die Griekenland voor een dillemma stelt;
De vraag luidt dus nu; zal het land dat de democratie heeft uitgevonden nu eindelijk toch op een democratische wijze onder het juk van Europa, bankiers , centrale bankiers,de Troika etc. vandaan kunnen komen? Wordt het land, waarvan de democratie zijn oorsprong, kent nu de eerste die het groeiende anti-Europese sentiment democratisch zal belichamen?
Voor zij die hebben opgelet; In dit gehele Griekse verhaal giert ook al enige tijd de ironie en de gekheid enorm hoogtij.
Was het immers vorig jaar niet premier Papandreau die hoogstpersoonlijk een referendum wilde uitschrijven aan zijn volk, nadat hij in Brussel tijdens de zoveelste Eurotop weer te horen kreeg hoe strikt en streng hij wel niet moest bezuinigen? Bezuinigen nog wel, op een welvaartsstaat die zijn eigen vader Papandreau enkele decennia daarvoor had opgebouwd; Oh,voelt u de ironie?
Deze referendum-actie van Papandreau-junior koste hem vorig jaar de kop en binnen een mum van tijd was hij, al dan niet gepiepeld uit Brussel, van het Griekse toneel verdwenen. Nu ruim een half jaar later sprak het Griekse volk dus alsnog haar mening uit via reguliere verkiezingen, en nóg zijn zij niet verlost van het bezuiningsmonster genaamd Brussel.
Het alternatief zal ongetwijfeld namelijk nog veel pijnlijker zijn. Het verlaten van de euro zal Griekenland een paar jaar in een zwart gat doen storten alvorens het land weer kan groeien.En het land heeft recent al Spanje "ingehaald" wat betreft de jeudwerkloosheid van boven de 50%. (overigens kunt u kijken naar bijv. IJsland of Argentinië als voorbeeldlanden die er weer bovenop kwamen na een bankroet)
De ironie is, nu dat moment van uit de euro steeds dichterbij komt, dat de gewone Griek in de afgelopen dagen massaal zijn geld van de bank is gaan halen .
Oftewel, de Griek is bang voor zijn/haar eigen stemgedrag (!) van over een paar weken, waaruit moge blijken dat Griekenland de euro zal verlaten. De peilingen zijn nu na de vorige verkiezingen nog meer in faveure van de anti-Europese partijen. En Europa heeft niet het eeuwige geduld.
De geldopname-actie van de Griek is wel te begrijpen, immers; spaartegoeden en deposito's worden na een euro-exit dan omgezet in de nieuwe valuta die vervolgens een stuk minder waard zal zijn.
En dan tot slot om het epos nog ironischer te maken, heb ik voor u de laatste berichtgeving
omtrend een referendum; nu is het namelijk (volgens de geruchten) mevrouw Merkel die een referendum wil over de euro in Griekenland. Het moet toch niet gekker worden?
Leest u even terug?; het was toch een referendumvoorstel dat Papandreau vorig jaar de kop koste?
Afsluitend; voor hen die meer willen weten over hoe Griekenland in dit zinkende schip is beland, raad ik de betreffende uitzending van Tegenlicht aan (dit is de promo); Goldman Sachs had nogal een vinger in de pap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten