Rollende Politieke Koppen

Eerst even het slechte nieuws. Gisteren werd er bekend dat de industriele productie in Duitsland maand op maand met 3% is ingezakt. Dit is in lijn met het consumentenvertrouwen en de inkoopmanagersindex in de Eurozone die wijzen op een krimp van de economie. De (politieke) crisis begint dus nu zijn uitwerkingen te laten zien op de economische data in de EU. En this is just in; de Nederlandsche bank geeft aan dat we afstevenen op een (milde) recessie. Maar niets is zeker in deze omstandigheden.

Nu is er echter de volgende fase van start gegaan, namelijk dat de politieke inertie en de economische verslechtering de kop gaat kosten van verscheidene politici.
Het eerste voorbeeld hiervan is Papandreou; hij heeft de gok gewaagd door de lasten neer proberen te leggen bij het Griekse volk, maar hij heeft gegokt en verloren. Zijn kabinet wordt ontbonden en er worden nog reputatieherstelpogingen door Papadreou gedaan door wellicht een nationale eenheidsregering kunnen vormen.
De next in line is de heer Bunga Bunga Berlusconi, die vandaag een cruciale stemming naar het schijnt niet gaat overleven. Italie moet dringend bezuinigingsmaatregelen en hervormingen doorvoeren om de geloofwaardigheid van de markten terug te winnen. Het ironische en ook aparte hieraan is dat de ECB van de vorige week geinstalleerde Italiaanse bankpresident Draghi het weekend geruchtmatig had laten doorschemeren om niet langer Italiaans papier op te kopen. Berlusconi wordt dus als het ware door landgenoot Draghi de nek omgedraaid.  Een nog "Deutschere" begin van Draghi had naar mijn mening niet gekund, hoewel dit wellicht een counteractie was van Draghi ten opzichte van zijn eigen renteverlaging die hij meteen implementeerde....

Ik voorzie alvast dat deze trend van terugtredende politici nog wel even zal doorgaan. De constatering is dat politieke leiders worden afgerekend op de al dan niet door hen veroorzaakte economische situatie.
De positie van Nicolas Sarkozy is momenteel ook zeer slecht, en een herverkiezing wordt kansloos indien Frankrijk de Triple A status verliest.
De last in line is helaas de positie van de Amerikaanse president Obama. Ondanks zijn waanzinnige populariteit (ook wereldwijd)  aan het begin van zijn termijn zal hij waarschijnlijk het veld moeten ruimen aan het eind van 2012. Obama doet nu verwoede pogingen om zijn presidentsschap te redden door zijn banenplan te promoten. Zo verwoordde hij van de week dat zijn banenplan van God zelf kwam; een teken van een (ironisch gezien zeer charismatisch) leider die geen mogelijkheden of uitwegen meer ziet en op termijn kopje onder dreigt te gaan.

Echter, hoe euforisch de fin. markten ook mogen reageren op het aftreden van politici; de vraag is wat er dan volgt? Het is namelijk de vraag of nieuwe politieke leiders en regeringen wel in staat zijn om de benodigde hervormingen door te voeren. En niet te vergeten; de schuld van bijv. Italië blijft staan en neemt nog steeds toe....... de situatie is niet veranderd.......en Italy is too big to fail and too big to bail......
Tot slot nog de mededeling namens Draghi vorige week dat de ECB niet als lender of last resort gaat optreden...... de fout die de FED in de jaren '30 vorige eeuw maakte wat leidde tot de Grote Depressie......

.....wordt vervolgd.....